[348] Het een en tvvintighste Lied
Aen een Amstelinneken, de loof-vvaerdighste, lieflike Lely.
op de stemme: Polifemus aende strande.
[349]
Schoonste Lely, kuysche Bloeme,
die ik roeme;
Ach! hoe ben-ghe dus verstoort?
Laet de droeve vvolken vaeren,
en de baeren,
laetse stormen om het noord,
U gesicht moet vrooligh lonken,
vrooligh vonken;
daerom is het ook soo schoon,
daerom siet men leeljen bloeyen,
rosen vloeyen
om der kuyschen vvangen troon:
Daerom is u aengebooren,
uytverkooren
soo een liefelik gelaet;
darom laet uvv ooghe daelen
duysend straelen
schoonder als het daegeraedt.
Rosen vvil ik om U geeven,
jae mijn Leeven.
mijne Ros' is niet meer root;
mijne Ros' is bleek ghevvorden,
door het morden,
door het stormen van de dood.
Vier jaer hebb' ik rouvv ghedraegen,
doch mijn klaegen
helpt niet meer, noch haer noch mij;
't is nu tijd de droeve daegen
vvegh te jaegen,
dat ik vvit in kleedern sij;
[350]
Dat ik blijde verve traege,
en ook vraege
om een kleed in mijnen Hoof,
in het svvarte Rosen-betjen,
dae mijn Netjen,
dae mijn Roosjen bleek en doof.
Roote Rosen saech men groeyen,
lieflik bloeyen,
die het svvart nu heel belett:
vvitte leeljen voor de Roosen,
voor tijloosen
vvil ik kiesen in mijn bett.
Deese verv' is aengenaemer.
Mijne kaemer
is schoon vvit ghekleedt, en lacht.
Jae nu vvil ik vvilligh derfen
rosen-verven,
die in droefheyd mij ghebracht.
Nu vvil ik aen alle kanten
Leeljen planten,
maer de vvittste selfs in 't hart:
Daer sijn vlammen, daer autaeren,
Leeljen-blâeren,
met een heyligh vuur vervvarrt.
Soo sal ik u eer' ervveisen,
eevvigh preysen,
schoonste Lely, Amstel-kind:
Daerom laet de tooren vaeren;
laet de baeren,
laet sich leggen storm en vvind.
[351]
Soete blikke, soete sinnen,
die gevvinnen:
die staen U veel beter aen.
Toorn verstellt uvv lieflig lonken,
of schoon pronken
Roosen mank der leeljen-baen.