[13] Vœr de Gœrn
Still, min Hanne, hör mi to!
Lüttje Müse pipt int Stroh,
Lüttje Vageln slapt in Bom,
Röhrt de Flünk un pipt in Drom.
Still, min Hanne, hör mi an!
Buten geit de böse Mann,
Baben geit de stille Maan:
»Kind, wull hett dat Schrigen dan?«
Æwern Bom so still un blank,
Æwert Hus an Hęben lank,
Un wo he frame Kinner süht,
Kik mal an, wa lacht he blid!
[14]
Denn seggt he to de böse Mann,
Se wüllt en bęten wider gan,
Denn gat se beid, denn stat se beid
Æwert Moor un œwer de Heid.
Still, min Hanne, slap mal rar!
Morgen is he wedder dar!
Rein so gęl, rein so blank,
Æwern Bom an Himmel lank.
All int Gras de gęlen Blom!
Vageln pipt in Appelbom,
Still un mak de Ogen to,
Lüttje Müse pipt int Stroh.
[15]
Dar wahn en Mann int gröne Gras,
De harr keen Schüttel, harr keen Tass,
De drunk dat Water, wo he't funn,
De plück de Kirschen, wo se stunn'.
Wat weert en Mann! wat weert en Mann!
De harr ni Putt, de harr ni Pann,
De eet de Appeln vun den Bom,
De harr en Bett vun luter Blom.
De Sünn dat weer sin Taschenuhr,
Dat Holt dat weer sin Vagelbur,
De sungn em Abends œwern Kopp,
De wecken em des Morgens op.
[16]
De Mann dat weer en narrschen Mann,
De Mann de fung dat Gruweln an:
Nu mœt wi All in Hüser wahn'. –
Kumm mit, wi wüllt int Gröne gan!