[311] Inne Fremdn
Dat gift keen Land so grön un so schön –
O weer ik wedder to Hus!
Dar singt de Vageln so fröhli,
Dar is de Schatten so köhli –
O dat ik wannern muss!
En Garn de liggt dar achter den Tun,
Dar blömt de Rosen so roth.
Min Leefste de neem sik en Annern,
Gesellen un de mœt wannern:
Ade, du Leefste, lęv wol!
Un Vader is dot, un Moder is dot –
O leeg ik dar ünner de Eer!
Dar sungn de Vageln so fröhli,
Dar weer de Schatten so köhli –
Ik seeg di nimmermehr!