He stürw
Nu, Meister, schruw He to dat Sark!
Nu, Moder, Moder, mak di stark
un drög di af din Tran!
De Wag de führ nu vör, Johann,
un Schritt för Schritt lettst du din Spann
hen nah den Kirchhoff gahn.
Wi, Kinner, wi gahn mit to Fot;
de Weg to Gott is ümmer got,
un is't sonn sworen Gang,
so swor as ick em gahn nu möt,
mi drägen doch sacht hen min Föt,
wir he noch eens so lang.
Wat freugt ick mi, as Gott em gew –
sonn eenzigst Kind hett een so leef,
wat helpt dat alltosam!
He stürw; ick bring em nah sin Graff,
Gott's Husdör is't, dor sett'ck em af –
führ to, in Jesu Nam!